Het leven zoals het is: Kigoma - Part 2

Maandag 14 april
Eerste stage dag, allemaal lekker vroeg op want om 7u moesten we de dala dala nemen richting het ziekenhuis. De vroedvrouwen stonden in het ziekenhuis in Ujiji op de verloskamer. Annemie en Sanne op pediatrie, Steve en Carine op chirurgie, Anja en Annemarie op algemene heelkunde in het Maweni hospital. Allemaal beetje zenuwachtig voor de eerste dag want we wisten niet wat ons te wachten stond.
Uiteindelijk werden we allemaal goed opgevangen en werd het een fantastische eerste stagedag. Allemaal veel bijgeleerd en indrukken opgedaan over de werking van de afdeling en de gezondheidszorg in Kigoma.
De eerste dag zat erop en we hebben samen onze ervaringen gedeeld op het strand; de vroedvrouwen hadden geen bevalling kunnen doen want er waren geen parturiënten, ze hebben wel veel bijgeleerd door oa te babbelen met een mannelijke vroedvrouw  . Maar hopelijk morgen meer geluk!
De rest hadden ook veel indrukken opgedaan op de afdeling, de werking was ongeveer zoals in België: het toeren van de artsen, dossiers invullen, medicatie klaarzetten enz.
Op het strand hadden we bezoek van kinderen uit de buurt en ook een kudde koeien kwam ons vergezellen. De kinderen hadden ons leren tellen tot 10 in het swahili.
Dan tijd om ons op te frissen en te eten, maar het was weer back to basic: geen water en geen elektriciteit! Dan maar een kattewasje of een plons in het meer. Inleven alom!
Chance dat we Steve hebben en natuurlijk ook George, want die zorgen voor lekker eten! Vanavond was het guacamole en chapatis ( tortillawraps )& komkommersalade mmmm!
Slaapzachttttt

Dinsdag 15 april
Dag 2, triiiiiinnnnnggggg om kwart voor 6, geen water, snel snel ontbijten en dan weer richting stage.
Zoals gehoopt hadden de vroedvrouwen hun eerste bevalling hier in Kigoma. Het was een hele ervaring; Sarah beet de kop af! En deed de bevalling, het was een achterste plaatsing (sterrekijker ), het was nog allemaal nieuw en wennen aan de Afrikaanse manier van werken maar samen met ons 3 hebben we elkaar ondersteund en hebben we een meisje ter wereld gebracht.
Wist je dat, de pasgeborene pas een naam krijgt bij thuiskomst…
Op pediatrie was alles goed, eerst de grote kuis voordat de dag begon. Wist je dat verpleegkundigen eerst keren en dweilen. Nadien werden de patiënten gebrieft aan de morgenpost. En in de loop van de voormiddag kwam de arts toeren en werd de therapie besproken. We hebben ons eerste operatie kunnen meevolgen nl. verwijderen van een femur-pinning.
De algemene afdelingen hadden ook een leerrijke dag, veel oefenmomenten en uitleg van de artsen.
Na de stagedag zijn we naar Bangwe geweest, een opvangcentrum voor kinderen met een mentale handicap. Onze indrukken waren positief, het was een kleurrijke omgeving waarin de kinderen zich goed voelden. Er was zelfs een snoezelruimte, gemaakt door studenten orthopedagogie. Enkel de slaapkamer was klein, allemaal stapelbedden dichtbij elkaar met afgedankte matrassen. Toch wel hard om te zien.
Nadien zijn we opzoek gegaan voor internet want we moesten de blog dringend posten om het thuisfront op de hoogte te houden van onze fantastische ervaringen!
Daarna voor de verandering weer een hele wandeling terug naar ons huisje waar George ons stond op te wachten met lekker eten; koolsla, goulash met aardappelen.
Allemaal stikop, optijd bed in.

Woensdag 16 april
Dag 3 stage, weer lekker vroeg uit de veren. Snel een mandazi voor onderweg naar de dala dala. Onze vroedvrouwen hadden een vruchtbare dag, deze keer was Tine aan de beurt. Het een was een premature geboorte met de helm op! Het ging heel vlot, het jongetje en mama deden het prima.
Wist je dat, onze vroedvrouwen alles zelfstandig deden!? Goed bezig!!
Carine en Rani stonden vandaag een dag op psychiatrie, het was heel confronterend. Mannen en vrouwen apart in een betonnen gebouw. De infrastructuur was echt schrijnend, 3 matrassen voor 6 vrouwen. Ze hebben samen met de patiënten activiteiten gedaan, het leek hun wel goed te doen.
Op pediatrie was het een erg zware en emotionele dag want er waren twee kindjes overleden. Maar samen met de arts hebben we bepaalde dingen proberen te plaatsen. Nadien hebben we de toer van alle patiënten meegevolgd en ons bezig gehouden met de kinderen.
Anja en Steve hebben de afdeling blij gemaakt met het verdelen van het medisch materiaal. De hoofdverpleger Steven was er very happy mee, hij heeft ons honderd keer bedankt. Daarna hebben ze twee operaties meegevolgd in het ‘theater’. Zeer leuke ervaring desondanks de beperkte materialen, hier gingen ze creatief mee om.
Om 17.30u stonden we spik en span gereed om de belgische ambassadeur te ontmoeten in het Tanganyika lake hotel. We waren niet alleen, samen met andere belgen / studenten… hebben we onder genot van een biertje of een wijntje en hapjes gebabbeld. Mmmmm we hadden zo honger, dat smaakte!
Wist je dat: Sarah op haar blote voetjes naar huis kon wandelen (teenslipper had het begeven).
Wist je ook dat Heidi, Annemie, Steve en Sanne tot 1.30u bezig waren met het sorteren en verdelen van het medische materiaal en de kleren.

Donderdag 18 april
Dag 4 stage: het vroeg opstaan begon ons zwaar door te wegen. Met kleine oogjes , gepakt en gezakt vertrokken we voor onze laatste stagedag. We werden wakker geschut door een helse regenbui. Wist je dat we juist verzopen katten leken. Haha zogezegd ‘einde’ van het regenseizoen.
Ook Hanne deed een bevalling. Onze vroedvrouwen waren niet gerust in deze bevalling omdat het hoofdje niet goed doorkwam. Na ondersteuning en aanmoediging van elkaar is de bevalling tot een goed eind gekomen. Er werd er een gezond jongetje geboren. Ook zagen ze enkele consultaties en vaccinaties. Wist je dat de vrouwen al hun spullen (zelf steriele handschoenen) moeten meenemen naar het ziekenhuis.
Anja en Annemarie hebben geleerd hoe dat ze moesten poetsen op een Afrikaanse manier. Blijkbaar trokken ze het water de verkeerde kant op. Dit zou een verhoogd infectiegevaar met zich meebrengen ;-). De verpleegkundigen vroegen zich af hoe wij het dan deden. Verder hebben ze vooral geobserveerd.
Carine en Rani stonden hun laatste stagedag op een algemene afdeling. De verpleegkundigen gaven hen de kans om zelf dingen te ondernemen . Rani zette een intramusculaire inspuiting en beide namen parameters. Wist je dat er helemaal niet ontsmet wordt voor een inspuiting.
Steve, Annemie en Sanne startten de dag met het verdelen van de kinderkleding. We maakten de mama’s en kinderen gelukkig. Sommigen deden zelf onmiddellijk de kleren aan. Daarna overhandigden we de medische materialen aan de hoofdverpleegkundige. Ook zij was ons dankbaar. Voor Steve en Sanne was een eerste geboorte een feit. Deze keizersnede leek niet zo geweldig te verlopen. Het leek wel een eeuwigheid te duren vooraleer we een hoofdje konden bespeuren. Met de handjes in elkaar hoopten we op een goed resultaat.

Wist je dat:
• We zelfs een jobaanbieding kregen
• We de hoofdverpleegkundige info gaven over een aantal materialen
• Wist je dat we met ‘Caoutchouc’ botten en een broek op onze kop in het operatiekwartier stonden. Sanne ontsmette haar voeten met alcogel :D.
• Steve gevraagd werd om een privé kliniek op te starten.
Na onze stage bezochten we het weeshuis ‘Mwochaci’. Hier kwamen toch wel wat gemengde gevoelens naar boven. Dit heeft bij iedereen een diepe indruk achter gelaten.
’s Avonds aten George en Vitus mee. Het was een speciale avond omdat George, onze kok jarig was. We gaven hem enkele presentjes en een zwembroek van Steve. We aten gebakken bananen met lekkere pikante groenten. Na het eten hadden we een stevig BPS-moment, waarna enkelen al vroeg in de veren kropen en anderen nog even een plaatselijk drankje gingen drinken.

Vrijdag 18 april
Vrijdag konden we lekker uitslapen, dit deed deugd na dat vroege opstaan. Omdat er geen water was gingen sommigen zich wassen in het meer. Om 10u00 spraken we af met Jean-Michel aan de dala dala’s. Onze eerste stop was Kasaka, een psychiatrische instelling. We werden opgewacht door broeder Wellaerts die ons een rondleiding gaf. In de door België gefundeerde instelling zaten 15 patiënten. Na een rondleiding in de ‘moestuin’ vol met bananenplanten en zelfs een termietennest maakten we onze ‘KHLim-foto’ samen met een herdenkingsplaat van de opening door de ambassadeur van België in Tanzania, Adam Koenraad.
Vervolgens stopten we in het Baptist-ziekenhuis – een privéziekenhuis - waar we een heel korte rondleiding kregen langs vele gesloten deuren. Wel kregen we de pediatrieafdeling en het verloskwartier te zien. Dit laatste zag er wel vele malen beter uit dan de verloskamer in Ujiji.
Onze laatste stop was in het dovencentrum, hier hebben we jammer genoeg geen dove mensen gezien doordat het een feestdag was. We kregen een rondleiding door broeder Gaston, die graag met ons op de foto ging. We zagen enkele mooie handgemaakte stoelen en banken door de plaatselijke schrijnwerkers gemaakt. Ook zagen we twee lieve honden en een heel klein katje, waar Rani helemaal gek van was.
Hierna hadden we eindelijk me-time op een mooi gezellig strandje waar normaal gezien apen zaten die we jammer genoeg niet gezien hebben. Het water was er wel erg helder in tegenstelling tot andere delen van het meer die we al gezien hebben. Na dit gezellig onderonsje gingen we nog naar Maendeleo en een plaatselijk souvenirwinkeltje.
Bij het thuiskomen werden we weer opgewacht door lekker eten van George: rijst met pilau, pindasaus en vis. Hierna haalden we nog een lekker drankje om in ons huisje te nuttigen bij een gezellig gesprek. PS: We willen jullie niet laten watertanden, maar we zijn allen aan het aftellen naar onze trip naar Katavi ;).
Wist je dat Heidi en Steve een wedstrijdje houden met elkaar te plagen, de stand is 15-5 voor Steve.
Wist je dat je kan verzuipen bij het halen van een drankje.